HET VERHAAL
1
ChristopheVekeman
De dag dat hij zich welgeteld zes binnen- en ook buitenlandse kranten aanschafte, alsmede een drietal periodieken van strikt verschillend allooi, de alles samen vele honderden bladzijden tellende geschriften thuis op zijn gemak vrij nauwgezet doornam en vervolgens, aan het einde van de rit gekomen, diende vast te stellen dat niet een enkel artikel, niet het geringste paragraafje, geen gebenedijde foto zelfs, erin geslaagd was om een spoor van interesse in hem te wekken, begon Johnny te vrezen dat het, in weerwil van wat hij tot dusverre altijd gedacht had, niet aan de wereld lag maar wel aan hem.
2
LauriHostyn
Was hij werkelijk de enige die doorhad dat de media een bende leugenaars waren?
3
BoubaKabala
Hij proefde van zijn puree. Hij wist het zeker. Hij was verliefd op een aardappel.
Jouw zin mee in dit verhaal?
INZENDINGEN
Week 1
Christophe Vekeman
De dag dat hij zich welgeteld zes binnen- en ook buitenlandse kranten aanschafte, alsmede een drietal periodieken van strikt verschillend allooi, de alles samen vele honderden bladzijden tellende geschriften thuis op zijn gemak vrij nauwgezet doornam en vervolgens, aan het einde van de rit gekomen, diende vast te stellen dat niet een enkel artikel, niet het geringste paragraafje, geen gebenedijde foto zelfs, erin geslaagd was om een spoor van interesse in hem te wekken, begon Johnny te vrezen dat het, in weerwil van wat hij tot dusverre altijd gedacht had, niet aan de wereld lag maar wel aan hem.
Sofie Alossery
Het was reeds een magere dertien jaar geleden dat hij, tijdens een lange busrit, per toeval meekeek in de kinderkrant van een elfjarig jongetje met een niet getrukeerde foto van een hond die een jeansbroek droeg, waarna Johnny dacht dat, indien hij dit aan zijn moeder zou vertellen, ze zijn enthousiaste rede zou onderbreken met een vochtige klap zwart gespikkelde puree op zijn bord en zou verklaren dat ‘de echte wereld der volwassenen’ -want zo noemde ze dat- nu eenmaal verschrikkelijk saai is.
ann helena kenis
Met die gedachte zat hij de volgende zes uur verstild in zijn stoel, als een boom die alle goesting in de lente had verloren. Tot een hevige pijnscheut in zijn rug hem eraan herinnerde dat er misschien toch nog een sprankje hoop was.
Dries Gilliaert
Door de gedachte en de ongeïnteresseerde nieuwsfeiten vervulde hij stelselmatig zijn lastpakkengedrag van de laatste dagen met wat men noemde een zekere doorspektheid van afkeer en koortsige gevoelswisselingen, ofschoon hij uiteindelijk wel wist dat hij anders was dan het doorsnee menswezen, dat alles om hem heen een zekere uitspatting kende als hij er was, niettegenstaande het allemaal in zijn hoofd tolde, zijn brein zich ontpopte tot een notenkraker, de tijd berustend vooraleer de man met het onzichtbaar gezicht wankelend de weg van zijn eigen ikje betreedt.
Max Dewil
Zuchtend terwijl hij neerkeek op zijn trouwe viervoeter, met schelle klanken van zijn oude, nauwelijks werkende platenspeler op de achtergrond verdween hij diep in zijn eigen wereld. Een wereld waar alles mogelijk was en waar niks saai en verdorven was zoals hij zag in de met koffievlekken besmeurde kranten die voor hem lagen.
Pieter Blyaert
En dat kon hem echt geen barst schelen.
Annick Bardijn
Was dit een mogelijk symptoom van een bore-out misschien, of had het gewoon te maken met zijn leeftijd, die hem nu liet inzien dat het gedaan was met de wereld die aan zijn voeten lag en dat hijzelf ergens, alleen God wist waar en wanneer, de verbinding met die wereld was verloren?
Sara Maesschalck
Hij had gelijk.
Shana Debusschere
Zijn gedachtenbrij had een andere wil.
Tim Roose
Alsof er spontaan een peertje boven zijn kalende hoofd begon te branden, sprong hij plots, nog net niet "Eureka!" roepend, uit zijn krakkemikkige ligstoel, waarbij hij per ongeluk, maar met een vlot ogende beweging, zijn leesbril recht in zijn geschrokken vrouw haar gelaat wierp.
Carlos De Blaere
Ziezo, dat zou de eerste zin zijn van z'n eerste boek. Hij was er best trots op ! Zo'n mooie lange volzin. De lezer zou duidelijk geïntrigeerd zijn en niet kunnen weerstaan aan de drang om te weten te komen hoe het verder ging met de wereld versus hemzelf. Lag het aan hem of aan de wereld. DE kapitale vraag. Het had geen enkel nut om die vraag aan z'n vrouw voor te leggen. Hij wist haar antwoord al. Iederéén wist het ! Het lag aan hém !! De eerste zin had hij nu al. Hij slofte naar de keuken om onder de dampkap een sigaretje te gaan roken en zo inspiratie op te doen.
pascal van ooteghem
Het lag aan hem, dus zette hij zich op een wankele stoel (aan het enige raam van zijn studiootje) en nam een blad papier en een pen ; hij zou schrijven wat de wereld miste en zodoende een dadend woord aan de anderen geven.
Karin Keutgens
Die dag draaide hij zich om en sliep vanaf dan op zijn rechterzij.
Dieter Desmet
Die vrees werd hem al decennialang te strak aangestrikt door zijn intussen bejaarde moeder: een drochtig mens dat zich de koning te rijk waant in haar veilig ingesloten appartement en, net als haar woonplaats zelf, slechts een enge uitkijk heeft op de betonnen wereld rond zich.
Ivan De Vriendt
Ach, hij wist wel al langer dat het eigen gelijk een moeilijke kwestie is waar zowat iedereen, eigen aan het mensdom, maar schoorvoetend aan toegevingen doet. Vele jaren rekende hij zichzelf tot de luisteraars, tot de klaar zijnde voor dialoog, tot de wereldverbeteraars met zin voor logica. Dat de desinteresse voor al die kennisgeving een muur van onverschilligheid opwierp kwam aan als een zweepslag. Het was toch niet normaal dat er na zo veel informatie nergens een greintje nieuwsgierigheid opborrelde, dat alles ondergeschikt bleek te zijn aan zijn superieure ik.
Evy Erauw
Nee, met het flinterdunne wereldnieuws royaal rond zich verzameld was er maar één onderwerp dat hem mateloos in zijn greep hield: zijn in gedachten verzonken spiegelbeeld.
Els Kuijpers
De naderende radeloosheid verstokte zijn ademhaling, waarna één enkele traan onhoorbaar over zijn rechterwang gleed; het besef dat wat hij ook deed, zijn aanwezigheid onbenullig bleek te zijn zorgde ervoor dat hij nu tot werkelijk alles in staat was.
Bas Tuurder
Elk beeld dat Johnny uit dat papieren collectief geheugen opdiepte was verzonnen, aangetast door zijn onverschilligheid. Van de gevederde fotomodellen in de woestijn tot de mannen klevend aan de flanken van wolkenkrabbers, verzonnen. Wat te koop is en niet, gezocht wordt, gevonden, en niet, verzonnen. Wat een woorden van geluk, wat een woorden van venijn, wat een totaalbeeld dat aan de periferie van zijn nauwe blik had bestaan. Bestond nu? Johnny koos een magazine uit. Bladerde erdoor. Een advertentie voor peperkoek. Johnny scheurde de pagina uit, stak ze in zijn mond en begon te knabbelen.
Sandra Roobaert
Hij nam het besluit dat nu het moment aangebroken was voor het grootste - en als hij eerlijk met zichzelf was eigenlijk ook het eerste - zelfonderzoek waaraan hij zich ooit had onderworpen, waarna hij de reeks handelingen verrichtte die volgens hem zo'n onderzoek logischerwijs moest inluiden, namelijk een douche nemen, een schoon en nooit eerder gedragen overhemd aantrekken, de ontbijtspullen afwassen en de foto van Sonja en hemzelf van het dressoir halen om ze met lijst en al in het vuilnisvat in de garage te stoppen en haar zo eindelijk symbolisch uit zijn bestaan te verwijderen.
Karen Brom
De woorden, geciteerd of bedacht, gedrukt en weggezet in nieuwsgierig makende koppen en heldere alinea’s, die gewoonlijk zijn zaterdag opvraten en zijn hersenen voorzagen van broodnodig voer, leken te blijven plakken aan het papier, dat de ene keer glanzend en glad was en de volgende maal grauw oogde en ruw aanvoelde, alsof zij het beu waren zijn uren te vullen en niet langer zorg wensten te dragen voor een zinvolle invulling van zijn bestaan.
Geert Moons
Daar zat hij dan, aan de keukentafel bij het raam met zicht op vrijwel niets.
Peggy Van der Auwera
Niets of niemand kon hem een geweten schoppen, alsof de onderhuids sluimerende onverschilligheid zijn eertijds knagende geweten met een schouderophalende zucht had gedoemd tot apathie en isolement; hij was een misantroop in een hysterische wereld waarop hij een inktzwarte kijk had – geen letter, geen woord, geen zin kon hem bewegen tot zelfs maar een druppel empathie.
Hanne Desmet
Dit uitermate tenenkrullende besef zette hem ertoe aan om - ondanks zijn gewoonlijke gebrek aan levenskennis en zelfreflectie - tot een misschien nog crucialere realisatie te komen: het leven was, zoals hij per toeval wel eens had horen passeren in de wandelgangen, effectief geen ponykamp.
Alexander Baeyens
En, bedacht Johnny ontdaan, buiten is het niet eens bewolkt.
Camilla Peeters
Johnny woonde namelijk reeds twintig jaar in Reet en begon te vrezen dat hij toch in een dieper gat was gevallen dan hij voorzien had: om de zoveel tijd werd er eens een nieuweling verzwolgen, maar de krantenjongens reden met een wijde boog om Reet heen, de neus herhaaldelijk ophalend, alsof ze knikten op de bas van een smerig lied.
Esther Wilderjans
De laatste tijd sliep Johnny onrustig en werd hij geplaagd door nachtmerries met steeds hetzelfde, weerkerende thema: er werd met hem afgerekend, hij moest boeten, voor gedane zaken, die geen keer namen en die hij, hoe graag hij ook had gewild, niet meer kon veranderen, maar met die opvatting stond hij in zijn dromen duidelijk alleen.
Jeroen Meylemans
Deze uppercuttende gedachte zette zijn hart tot opspringen aan totdat dit oude, verstoorde hart hem zichzelf deed zien zoals hij zwoer nooit te worden: een buitenstaander die verwoed tot de wereld behoren wil en die als een bosbrand wanhopig om zich heenslaat.
Daria Gomel
De wanhoop steeg op in zijn keel net als lang, maar toch niet lang genoeg geleden toen hij zijn lievelingsliedje luisterde en ontdekte dat het hem niks meer deed terwijl het ervoor de haartjes op zijn armen liet rechtkomen. Hij vervreemdde sneller van deze wereld dan hij had voorspeld.
Lien Vervoort
Verslagen tuurde hij in het zwart van zijn inmiddels koud geworden koffie, alsof hij tegen beter weten in toch hoopte zichzelf daarin terug te vinden - Hoe lang was het tenslotte geleden dat hij zichzelf nog in de spiegel had gezien?
Marcel Suikerberg
’s Anderdaags aan het ontbijt meende hij mij te kunnen verbazen met deze wankele aanzet tot zelfinzicht. En hoewel ik ’s morgens alleen zin heb ik koffie verkeerd en sigaretten, en dus echt niet zit te wachten op een briljante conclusie van hem over zijn eigen doen en laten, en al helemaal niet verlang naar verdere ontboezemingen die toch altijd op zelfbeklag uitdraaien, heb ik die ochtend, enigszins tot mijn eigen verrassing, toch met wat aandacht geluisterd naar die – voor zijn doen heldhaftige – bekentennis dat het allemaal zijn schuld was.
Sascha Beernaert
En toch had het tutoyeren van zijn psychologe hem, weliswaar met niet zoveel bravoure als dat bij het vastleggen van hun eerste afspraak was gebeurd, overdonderd en keek Johnny uit naar een volgende intieme sessie met Ellen waarin de redetwist het wederom zou halen van de vijftig euro die diende om hem van zijn tristesse af te helpen.
Erica Smits
Mogelijk was hij er eindelijk in geslaagd om van elke stelling ook de tegenstelling te kunnen begrijpen, ja, zelfs te verdedigen, en was hij nu eindelijk verlost van de noodzaak een mening te hebben die als levensdoel zou kunnen dienen, maar wat hij al die tijd had willen negeren, drong zich nu aan hem op als een vlek op een voorts smetteloos wit laken.
Lauri Hostyn
Was hij werkelijk de enige die doorhad dat de media een bende leugenaars waren?
Korneel Dobbels
Met een huilend hart, verborgen achter de stevige frons van een gezicht dat getraind was om elke mogelijk zichtbare emotie de kop in te drukken alsof het er allemaal niet toe deed, net zoals hij er niet toe deed toen zijn moeder hem als pasgeboren vlees en bloed achterliet in een vervallen steegje, schoof hij de papieren bende voor zich uit.
Felix Sandon
Op negen verschillende manieren had hij de voorpagina’s, editorialen en beschouwende cursiefjes gehaald, binnen en buiten de landsgrenzen en vaker met dan zonder foto, middels zijn aan de krankzinnigheid grenzende prestaties van de afgelopen weken (waarvan er zelfs nog drie onopgemerkt waren gebleven), en nog steeds kon Johnny zich niet van de indruk ontdoen dat hij, ondanks wat zijn moeder hem jarenlang had ingepeperd, volstrekt niets kon.
Tomas Bruyland
Want sinds de brutale confrontatie met zijn misantrope buurman vorige week, nam een langzaam voortschrijdende lethargische modus bezit van zijn geest én ledematen, een toestand die zich dag na dag verder incarneerde in een dramatische vermindering van het aantal met enige activiteiten gevulde uren, ten gunste van een evenredige stijging van de tijd die lusteloos werd vergooid met doelloos voor het raam naar buiten staren.
Geert Meskens
Was hij op het punt gekomen dat binnenkort zijn foto in de krant en tijdschriften zou staan als één van de zovelen die niet geloofden dat ze nog enige rol van betekenis konden vervullen in deze maatschappij. Hij wilde verandering, dat was het. Maar tot nu toe had hij er de kracht nog niet voor gevonden. Een andere kijk op de zaken zouden terug leiden tot levenskracht die hij onderweg ergens was verloren.
Ludo Herwijn
Verveeld gooide hij alles in de papiermand, maar één pagina overleefde dit en dwarrelde op de grond. Johnny las de titel van het artikel. Plots was hij geïnteresseerd.
Jürgen Nakielski
Het was een dinsdag die niet doordeweeks wilde zijn.
katrien Ricart
Dat hij eerdere signalen struisvogelgewijs geweerd had.
Kathleen Verbiest
Die vrees kneedde zich in een mum van tijd tot een pikzwarte, bikkelharde biljartbal, een projectiel van gecomprimeerd inzicht dat kracht haalde uit de combinatie van snelheid en loodzwaar gewicht en daardoor in Johnny´s brein de volledige constructie van aannames omtrent vrijwel alles wat er ooit gebeurd was in zijn leven, attributies van schuld en verantwoordelijkheid, en overtuigingen waarvan hij steeds geloofd had dat ze rotsvast en onvergankelijk waren, uit elkaar deed spatten.
Els van haute
Het was daar en dan dat Johnny besloot om op zoek te gaan naar een dagvulling die hem zou onderscheiden van alle anderen die vergeefs op zoek waren naar een koe om naar te staren.
geert Viaene
Wat is de dood? Johnny is op zoek naar afwijkingen. Hij meet marges na in teksten, aan randen van foto’s, spaties tussen letters. Tikfouten omcirkelt hij in het rood, spelling checkt hij online in het Groene Boekje. Zijn interesse gaat vooral uit naar witruimtes. Hij weet het wel: het ligt niet aan de wereld, het ligt aan de manier waarop hij probeert om te gaan met gebeurtenissen rondom hem. Het ligt aan hoe hij uit het bed stapt, het laken open plooit tot de helft van de matras. De korsten snijdt hij van zijn brood met het blauwe, gekartelde mes dat hij vond aan de visvijver op 5 mei 1999.
Glenn Van der Heyden
Dat de leeg lijkende wereld niks meer was dan een verontrustende weerspiegeling van zijn eigen sombere gedachtebeeld waarin niks er nog toe doet en niks er ooit toe zal doen want hij was alleen in een menigte van kwakzalvers en perverselingen die zodanig genoten van elke kans om zichzelf op te hemelen in een schijn die de absurde massa niet kon doorzien of wou.
Marc Aerts
Ik geen interesse in de wereld, dacht hij, de wereld des te meer geïnteresseerd in mij, waarop hij zich naar de garage begaf, een doos van onder de werkbank trok, een Colt Python uit een linnen doek te voorschijn toverde, het ding een smakkerd gaf en geagiteerd verkondigde: ‘Ik zal de wereld laten kennismaken met jou’.
Nathalie Eggermont
De zwarte vetgedrukte arialletters sprongen heen en weer voor zijn ogen,net bezige mieren die in en uit hen nest liepen,de foto's kwamen wazig over op zijn netvlies,het beeld bereikte zijn verdoofde hersenen niet doordat de visuele prikkels niet sterk genoeg overkwamen. Wat was er aan de hand met zijn eerdere,nieuwsgierige geest en zijn allesopslokkende interesse naar al de actualiteit in deze maatschappij?hij zou toch niet zijn ergste nachtmerrie meemaken:emotieloos of catatonisch worden.zou zijn vraatzucht naar informatie het toch nog kunnen halen tegen de toenemende desinteresse?
Erika De Stercke
De toekomst sprak een taal die hij niet meer verstond. Er waren de letters die op messen leken. Zijn hoofd gedroeg zich als een vergiet van vergeten beelden. Hij wilde ze wissen maar vond geen enkele knop. Ze kropen als levende skeletten naar zijn keel.
Helen Wallendael
Kamillus, die de godganse namiddag op de vensterbank had geslapen - een oude boleet met donkere huidlijnen die traag, vanaf zijn staart tot aan zijn argeloze oortjes, tussen de haarklitten meanderden -, keek nauwlettend toe hoe Johnny zijn onverhoeds verworven inzicht in de kartonnen doos die onder het keukenaanrecht stond en die bestemd was voor de papierophaling, deponeerde.
christine kenis
Daar zou en moest hij iets aan doen. Vastberaden greep hij naar de schaar naast zich en knipte al die belangeloze vellen tot piepkleine snippers. Ja, vanaf vandaag zou hij zijn wereldbeeld zelf samenstellen.
Sylvie Devolder
Verzonken in gedachten tikte hij ritmisch, op de zwoele tonen van een reeds lang vervlogen zomerhit uit 2003, tegen zijn geraffelde linkerhoektand, waarvoor hij – nu hij er even bij stilstond - toch maar eens die afspraak bij de tandarts moest maken; ware het niet dat hij het verafschuwde om op vooronderzoek te moeten gaan bij de groteske – met de gure herfst nog in haar ogen- tandartsassistente.
Ynne De Wever
Johnny had er immers nooit eerder bij stil gestaan dat het lezen van buitenlandse kranten een ver-van-zijn-bedshow is, hierdoor kwam deze voor hem alomvattende bevinding als een mot in het gezicht aan; daarnaast is Johnny een egocentrische zak die geen kloten geeft om de wereld.
Annette Akkerman
Zou deze bewustwording hem een maand geleden nog met afschuw hebben vervuld, zodanig dat hij een hele fles jenever achterover zou moeten slaan om zichzelf weer in de ogen te kunnen kijken, nu voelde Johnny een nog nooit eerder ervaren triomf dat hij deze keer niet zijn kleingeestige ouders, zijn stompzinnige familie en het bekrompen dorp, waarin hij de eerste twintig jaar van zijn leven sleet, de schuld hoefde te geven van zijn flegmatieke inborst en hij wist dat deze eigenschap hem een grote voorsprong zou geven bij de aanstaande beproeving.
Michiel Bronckaerts
Nog vooraleer diezelfde gedachte de tijd kreeg om tot wasdom te komen, maakt ze alweer plaats voor een andere, quasi nog uitzinnigere, zienswijze die hem erin deed geloven dat de wereld, noch hij, maar de taal zelve, thans wat betrof het gebruik ervan in de hedendaagse letteren, waar het haast een geplogenheid leek te worden om zich te beperken tot hooguit twee lettergrepen per woord en een achttal woorden per zin, afstevende op een grotesk falen. "Het is nog niet verloren,"sprak hij plechtig, "ik moet dringend aan de arbeid." Waarop hij prompt zijn eigen antidotum begon te schrijven.
Esther De Reys
Toch kon hij de schuldeloosheid van de wereld niet zonder slag of stoot aannemen. Nee, het was eerder zo dat de wereld hem zo gevormd had, de wereld had ervoor gezorgd dat HIJ de schuldige was in dit verhaal, dat hij op warme (en ook niet zo warme) zomernachten (én winternachten) badend in zijn eigen zweet wakker werd en met de vraag worstelde wat er nu in vredesnaam mis met hem was, als het niet aan de wereld lag.
Kim Vigneron
De gedachte deed de rust in zijn altijd malende brein wederkeren.
Annelies Muylaert
Hij wist niet of hij zich nu machteloos of bevrijd moest voelen, opgelucht dat de zwaarheid van het leven eindelijk van zijn schouders was gevallen of eerder verbijsterd door zijn inertie voor de pijn en het verdriet van een ander, hij voelde niets meer in zijn desolate borstkas, maar de belofte van de nakende catharsis doofde al even snel uit als ze gekomen was.
Week 2
Bouba Kabala
Hij proefde van zijn puree. Hij wist het zeker. Hij was verliefd op een aardappel.
Karlien Van Houtte
Nergens kon hij een antwoord vinden op de vraag wat je moest doen als je een onweerstaanbare drang voelde om je geliefden op te eten, en of zoiets überhaupt normaal was.
Jan Vanbockrijck
Met zijn hevig brandende passie gooide hij olie op het vuur van zijn geliefde, maar tot zijn grote spijt werd ze daardoor friet from desire.
Tim Roose
Hij droomde weg en werd al snel de bloedbroeder van zijn steak.
Luc De Brabandere
Helemaal van zijn melk, groeide het besef dat hij maar één plek kon doorwroeten. Zijn hoofd fluisterde hem met dwang, ondergronds.
Els Kuijpers
Hij zuchtte diep, gooide de leugens met een vlotte worp de papiermand in en besloot dat het hem worst zal wezen wat de hele wereld over hem zal denken.
Els Kuijpers
Hij zuchtte diep, gooide de leugens met een vlotte worp de papiermand in en besloot dat het hem worst zal wezen wat de hele wereld over hem zal denken.
Kathleen Verbiest
Johnny haalde een ongekookt exemplaar uit de voorraadkast en zette, in een niet onaardige poging tot sensualiteit, voorzichtig zijn tanden in het melige lichaam.
Sascha Beernaert
Aangezien hij niet voor de volle honderd procent achter een operatie stond, flatulentie is een serieuze aandoening, opperde de arts op de afdeling proctologie om twee maal daags een dunne laag mayonaise aan te brengen om bloemkoolvorming te voorkomen.
Ella S. Dalemans
Hij legde zijn hoofd naast zijn bord op tafel, sloot zijn ogen en droomde van de verzekering, vaccinaties, zijn visum. Alles was afgesloten, opgezegd en geregeld. Binnen twee dagen zou hij rond dit uur landen in de luchthaven van Guangzhou. Daar zou hij zich onopgemerkt in een metropool omringen met krieltjes en andere dingen die niet liegen.
Geert Meskens
Het leven was voor hem geen onkruid, het was als een moestuin waaruit hij iedere dag een keuze maakte.
Guy Lejeune
Met een scherp mes had hij haar ogen uitgekerfd en haar vel afgestroopt om haar vervolgens, na haar eerst deskundig in gelijkwaardige blokjes te hebben versneden, in kokend water te dompelen om daarna finaal haar knollige 'zijn' te verpletteren en haar ten slotte met muskaat en truffelolie op te smukken. Ja, een aardappel is duidelijk vrouwelijk!
Nienke Vander Slock
Net op dat moment zwaaide de deur open en stampvoette zijn pokdalige vrouw de keuken binnen. Of hoe snel het toch weer tegenzit.
Annette Akkerman
Hij overwoog een A op zijn borst te laten tatoeëren om uiting te geven aan zijn liefde.
Sofie Alossery
Verliefdheid op Zuid-Amerikaans voedsel had hij wel vaker, knikte Johnny, zoals die ene keer wanneer hij met zichzelf geen blijf wist bij het aanschouwen van een halfopen bokaal vochtige maïs op de begrafenismaaltijd van zijn oom.
Nadia De Leyn
Ik moet terug naar de basis, dacht hij. Uitpuren en uitdunnen en alle ballast van mij afgooien. Tot ik mezelf, dat eigen lijf, opnieuw herken en daarmee verder kan. Er zit niets anders op.